Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie.
Tak więc, granice świadczeń alimentacyjnych są wyznaczone z jednej strony przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, a z drugiej przez zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.
Rodzice powinni zapewnić dziecku utrzymanie na takiej stopie życiowej na jakiej sami żyją. Utrzymanie stopy życiowej powinno być na godnym poziomie.
Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego pozostają we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, w szczególności przy ustalaniu wysokości alimentów przez sąd.
Pojęcie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego oznacza pewnego rodzaju zdolność płatniczą, ale nie tylko. Zdolność płatnicza to z jednej strony wysokość osiąganych przez zobowiązanego dochodów, a z drugiej strony wysokość dochodów osiąganych z majątku, który posiada. Do dochodów wlicza się nie tylko wynagrodzenie za pracę, ale również inne uzupełniające świadczenia, np. premie, nagrody jubileuszowe, dodatki etc. Dochodami mogą być ponadto zyski z majątku, np. dochody z najmu czy dzierżawy.
